Her Gün Â?ura, Her Yer Kerbela

Soru:

Birçok ki?iden “Her gün Â?ura’d?r ve her yer Kerbela” hadisinin çok zay?f bir hadis oldu?u veya böyle bir hadisin olmad???n? duydum. Sizden ricam bu konuda daha fazla bilgi vermenizdir. Bu söz bir hadis ise lütfen onun itibar ve do?rulu?unun ne ölçüde oldu?unu söyleyiniz.

Cevap:

Hadis kitaplar?nda “Her gün Â?ura’d?r, her yer Kerbela” sözünün Masumlara (a.s) [1] ait oldu?una dair bir delile rastlamad?k. [2]

Ancak bu söz Kerbela olay? hedef ve maksad?n? ifade etmek yönünden güzel bir anlam? ifade eden anlaml? mesajlar içeren bir sözdür. Zira ?mam Mehdi (a.f) zuhur edip zalimlerin kökünü kaz?y?ncaya kadar zalimin mazluma yapaca?? zulüm bitmeyecektir. Â?ura günü gibi bir günün olmas? mümkün olmamakla beraber, Â?ura kültürü devam etmektedir ve Kerbela da, ?slâm u?runa direni?in ve zulümle, adaletsizlikle mücadele etmenin sembolü olmu?tur.

Masum ?mamlar (a.s) bize, zalimlerin zulmüyle mücadele etmenin gereklili?ini ö?retmi? ve kendileri de bu yolu takip etmi?lerdir. Â?ura, belli bir zaman ve mekân içinde s?n?rlanm?? bir olay de?ildir.

“Her gün Â?ura’d?r, her yer Kerbela” sözü, hakla bat?l aras?ndaki sava??n her yer ve zamanda sürece?ini göstermektedir. Â?ura ve Kerbela bu zincirin parlak halkalar?ndan biridir. Hak ile bat?l, daima birbirlerine kar?? mücadele ve sava? halindedirler. Hakk?n savunuculu?unu üstlenen özgür insanlar sürekli bat?la kar?? sava? vermi?lerdir. Hak ve bat?l mücadelesini umursamamak dinsizliktir.

?mam Hüseyin’in (a.s) gerçek takipçilerinden ve ?slâm Cumhuriyeti’nin kurucusu büyük mücahit ?mam Humeynî (r.a) de yukar?daki sözü “büyük bir söz” diye nitelendirmektedir. O, Â?ura’n?n manas?n?n korunmas?na ve Kerbela’n?n rolünün yerine getirilmesine önem vererek ?öyle demi?tir: “Bu söz (Her gün Â?ura’d?r, her yer Kerbela) büyük bir sözdür…

Halk?m?z her gün bu manay? alg?lamal?d?r; bugün Â?ura günüdür ve biz zulmün kar??s?nda durmal?y?z. Buras? Kerbela’d?r ve Kerbela’n?n rolünü yerine getirmeliyiz. O, belli bir yere ait de?ildir ve belli ki?ilerle s?n?rl? de?ildir. Kerbela olay? yetmi? iki ki?ilik bir gurupla ve Kerbela topra??yla s?n?rl? de?ildir. Her yer bu rolü üstlenmelidir.” [3]

?mam Humeynî (r.a), “Seyyid-i ?üheda ?mam Hüseyin’in (a.s) k?yam ve ?ehadetinin Müslümanlar?n toplumsal hareketlerinin dayana?? olmas?” gerekti?ine inan?yor ve kendisi de Hüseynî (a.s) k?yam?, ?slâm ?nk?lâb? hareketinin temeli biliyordu: “Seyyid-i ?üheda’n?n (a.s) i?i, onun sahip oldu?u ideal, gitti?i yol, ?ehadetinden sonra ?slâm’a zafer kazand?rd?. Bu e?itici olayda hem görev vard?r ve hem de müjde: Görev, mustazaflar?n az say?da da olsa büyük bir ?eytani güce sahip olan müstekbirlerin aleyhine ?ehitlerin efendisi gibi k?yam etmeleridir. Müjde ise, ?ehitlerimizin Kerbela ?ehitlerinden say?lmalar?d?r.”

Yine ?öyle demi?tir: “Â?ura sava??, zaman yönünden (yar?m gün) en k?sa sava?t? ama etki ve uzant? yönünden ise, hak ve bat?l aras?ndaki en uzun sava?t?r. Kerbela’da olmak ve ?ehitlerin ?mam?’na (a.s) yard?m etmek (ke?ke sizinle beraber olsayd?k ve o büyük feyze bizde ula?sayd?k) [4] arzu edildi?i sürece, Kerbela cephesi s?cak kalacak ve Â?ura sava?? devam edecektir.” [5]

Ba?ka bir deyi?le, ?mam Hüseyin (a.s), Hz. Âdem, Hz. ?brahim, Hz. Nuh, Hz. Musa ve Hz. ?sa’n?n (a.s) ve Hz. Muhammed’in (s.a.a) varisi ise, onun (a.s) Â?uravari takipçileri de kanl? cihat ve ?ehadetin varisidirler ve Kerbela sanca??n? yere b?rakmayacaklard?r. Te?eyyünün bu yap?s?, onun siyasi boyutudur. Nitekim ?mam Hüseyin (a.s) ?öyle buyuruyor: “Bende sizin için bir örnek vard?r.” [6]

Bu görü?, “Kerbela ve Hüseynî (a.s) k?yam, yaln?zca ?mam’a (a.s) aittir ve ondan (a.s) ba?kas? bu yoldan gidemez” tezini reddetmektedir.

-----------

[1]- Baz?lar? herhangi bir kaynak göstermeden bu sözü ?mam Sâd?k’tan (a.s) nakletmi?lerdir. Abbas Azizî, Peyam-? Â?ura, s. 28; Cevad Muhaddisî, Ferheng-i Â?ura, s. 371.

[2]- Baz?lar? da bu sözün Masumlar’dan (a.s) rivayet edilen bir hadis olmad???na dair karineler zikretmi?lerdir. Mecelle-i Ulum-u Hadis, no: 26.

[3]- Sahife-i Nur, c. 9, s. 202.

[4]- Ziyaret-i Â?ura.

[5]- Sahife-i Nur, c. 20, s. 195.

[6]- Tarih-i Taberî, c. 4, s. 304.